Wat te dik zijn met je doet – de mensen om je heen
In de tijd dat ik met ernstig overgewicht door de stad liep, want ja je kunt niet altijd binnen blijven, voelde ik me bekeken.
Nee ik werd nagestaard!
Ik voelde de ogen in mijn rug prikken. Ik kon hun gedachten raden. Zovan: “die is dik, kijk daar zeg pfff, dat ze er niet wat aan doet zeg”, of “nou haar kinderen zullen zich wel schamen, en die man, zielig zeg”( hij was slank)!
En als ze lef hadden dan zeiden ze: “ik weet nog wel een goed dieet hoor!” Alsof ik niet elke dag op zoek was naar diëten. Ik besteedde daar behoorlijk wat tijd aan geloof me.
En dan op een warme zomerdag zomaar met de kinderen naar de stad. Het onvermijdelijke gebeurde, de kinderen vragen om een ijsje. Natuurlijk mogen ze een ijsje. Dus wie staan voor de ijscokar. Wat er dan allemaal door je hoofd flitst. Niet te geloven.
